Blog

انقلاب ۵۷ که شد، جمع شدن خانواده دور یک سفره سخت شد. هر کسی طرفدار یک گروه و ایدئولوژی و حزب شده بود. همه با هم دعوا داشتند که تنها ایدئولوژی آنهاست که حرف حق را می‌زند.

When the 1979 Iranian Revolution happened, gathering the family around one table became difficult. Everyone had become a supporter of a group, ideology, or party, and everyone argued that only their own ideology spoke the truth. Islamists considered communists impure; communists accused liberals of being compromisers. Each of these “-ists” was itself divided into several factions and tendencies.

These days, whenever the “Mara” within me — the army of darkness, doubt, and despair in the Buddha’s spiritual journeys — comes to visit, I consciously turn toward Bibi, Naneh, Khan Naneh, and Khajeh Naneh. All of them have imprinted the duality of my inner woman into my ancestral genes.

حالا دیگر آگاهانه، هر موقع «مارای» درونم ــ همان که در سفرهای معنوی بودا، لشکر تاریکی و شک و یاس است ــ به مهمانی‌ام می‌آید، به سراغ بی‌بی و ننه و خان‌ننه و خجه‌ننه می‌روم. همه آنها دوگانه زن درونی من را در ژن‌های نیاکانی‌ام بارگذاری کرده‌اند؛ خانم جان ننه (مادربزرگم) و بی‌بی (عمه مادرم) هر دو ساده، گوفی و اتنتیک۱ بودند و خان‌ننه (مادر بابا ــ پدر مادرم) و خجه‌ننه (مادر ننه) زن‌های کارآفرین، جسور و مردمدار.